Buren

Mijn negende boek “Buren” is inmiddels bij Uitgeverij Ellessy in de Relaxreeks verschenen.

Tijdens de vakantie van haar ouders, besluit Svenja dat ze wel een poosje op haar ouderlijk huis kan passen. Hoofdzakelijk zoekt ze daar de eenzaamheid op om er over na te denken of ze haar relatie met haar niet al te trouwe vriend, Frank, wil voortzetten.
Ze wordt bij het nadenken echter toch wat afgeleid door Gijs, haar vroegere buurjongen, die na het stuklopen van zijn huwelijk ook tijdelijk in het huis van zíjn ouders woont.
Natuurlijk kennen ze elkaar van vroeger maar Svenja kan zich niet herinneren dat ze hem ooit eerder zo aantrekkelijk heeft gevonden en alleen zijn is ook niet alles….

Wie Fulltime Tante en Zoeken naar Antwoorden heeft gelezen, zal in het voorbijgaan ook nog wat oude bekenden tegen het lijf lopen.

Bianca van Strien (Maarssen 1969), woont al ruim twintig jaar in Duitsland en werkt als Bachbloesemconsulente. Dit is haar negende roman in de Ellessy Relax-reeks.

ISBN 978-90-8660-254-4
Prijs € 15,95

Boekrecensie:

Juni 2014
deboekensalon.nl
Eenvoudig verteld verhaal over Svenja en Gijs. Ooit waren zij buren, maar hun wegen splitsten zich toen zij volwassen werden en het huis verlieten. Jaren later, als hun relaties zijn stukgelopen, keren zij terug naar het ouderlijk huis om daar weer tijdelijk te gaan wonen. De liefde bloeit snel op en voelt heel vertrouwd. Alles lijkt goed te gaan, maar dan slaat het noodlot toe. Ongecompliceerde roman voor jonge mensen over de keuzes die zij moeten maken. In ‘Fulltime tante’* maakten lezers al kennis met de werkomgeving van Svenja. De auteur woont in Duitsland en heeft negen romans op haar naam staan. Normale druk.

Juli 2014
boekenbijlage.nl buren
Svenja maakt een einde aan haar relatie met Frank. Bij gebrek aan woonruimte trekt zij tijdelijk in bij haar ouders. Groot is haar verrassing, als bij de buren hetzelfde aan de hand blijkt te zijn. Vroegere buurjongen Gijs wil scheiden van zijn vrouw en woont ook weer in zijn ouderlijk huis. Svenja en Gijs kennen elkaar al hun hele leven, maar Gijs trok altijd meer op met het zusje van Svenja. Nu ze elkaar terug zien, slaat de vonk echter snel en onverwachts over. Er zijn nog een aantal obstakels te overwinnen, maar dan staat niets hun geluk in de weg.
Maar dan slaat het noodlot toe…

Bianca van Strien heeft een gemakkelijk leesbare schrijfstijl. Geen ingewikkelde zinnen of moeilijke woorden, maar vlot taalgebruik. Omdat het ook nog eens een dun boek is, lees je het binnen een paar uur uit.

Buren wordt getypeerd als ‘relax-roman’. En dat is het zeker. Niet te veel diepgang, dus verstand op nul en lezen. Prima leesvoer voor een middag in de ligstoel bij het zwembad of languit op de bank op een druilerige middag. Het verhaal wordt soepel verteld, maar zo af en toe verloopt het naar mijn idee iets te soepel. De uitkomst is meteen vanaf het begin duidelijk, maar wordt via een omweggetje bereikt. Wat mij betreft had die omweg nog wel een stukje langer of ingewikkelder mogen zijn. Meer wendingen in het verhaal of een tikkeltje meer spanning waren het boek ten goede gekomen.

De cover past prima bij de sfeer van Buren. Een mooie jonge vrouw, die met een wijntje in haar hand voor een landelijke achtergrond staat. Het deed mij denken aan ‘Boer zoekt vrouw’. Hoewel het toneel van het verhaal geen boerderij is, passen beiden qua sfeer wel bij elkaar. De titel is natuurlijk ook duidelijk te linken aan de inhoud van het boek.

De personages worden niet breed uitgewerkt. Daar is in een dun boek ook weinig ruimte voor en het is ook niet nodig voor dit type verhaal. Daarnaast spelen bepaalde personen ook een rol in het vorige boek van Bianca van Strien, dus misschien weten de lezers van beide boeken iets meer van de personen dan ik, die alleen dit deel las.

Al met al bezorgt Buren een paar uurtjes ontspannen leesplezier aan wie op zoek is naar een recht-toe-recht-aan liefdesverhaal zonder ingewikkelde toestanden of diepgang.

Monique Dijkgraaf

December 2014
chicklit Buren RECENSIE ***
Svenja is getrouwd met notoire vreemdganger Frank. Ooit dacht ze dat ze zijn avontuurtjes kon accepteren, maar de laatste tijd breekt zijn ontrouw haar op. Als haar ouders met vakantie gaan trekt Svenja tijdelijk in hun huis, om even afstand te nemen van haar relatie. Ze geeft zichzelf twee weken om een besluit te nemen, maar eigenlijk weet ze op de eerste dag al genoeg. En dat heeft alles te maken met haar leuke buurman Gijs… Ook Gijs logeert tijdelijk bij zijn ouders, omdat hij in scheiding ligt. Omdat ze elkaar al kennen van vroeger groeien ze heel snel naar elkaar toe. Hun omgeving heeft daar in eerste instantie wat moeite mee, maar als er iets ernstigs gebeurt is voor iedereen in een klap duidelijk dat het leven te kort is om te wachten.

Leuk detail is dat je in dit boek ook nog leest hoe het verder gaat met Ellie en Ferdinand, personages uit een eerder boek van deze schrijfster: Zoeken naar antwoorden. Buren is een boek dat je snel uitleest, omdat het uit relatief weinig pagina’s bestaat – ongeveer 150 – en het in een eenvoudige schrijfstijl geschreven is. In het begin vond ik het moeilijk om in het verhaal te komen omdat Svenja en Gijs op de tweede bladzijde al in katzwijm vallen voor elkaar. Dat ging me als lezer wat te snel, zo zonder enige opbouw. Maar later in het verhaal leer je hen beter kennen en lukt het beter om mee te leven met hun belevenissen. Het is vooral een heel romantisch verhaal, her en der misschien een tikje te zoet maar dat is een kwestie van smaak. Het overgrote deel van het boek gaat over de interactie tussen het verliefde koppel. Daarnaast komen ook de problemen met de beide scheidingen voorbij: moeilijke gesprekken, gedoe met woonruimte en wat daar verder bij komt kijken. Maar ondanks dat blijft het boek positief. Als je niet van ingewikkelde toestanden houdt maar gewoon een simpel liefdesverhaal zoekt waarbij je je verstand op nul kunt zetten, dan is dit helemaal jouw boek!
Jenny Veerman

————————————————————————————-
Interviews
Interview met Bianca van Strien

1. Buren is een liefdesroman. Lees je dit genre zelf ook het liefst, of lees je in je vrije tijd juist graag andere genres? Welke auteurs bewonder je?

Ja, ik lees het allerliefst liefdesromans. Vroeger las ik alle Harlequin Love-Affair en Intiemromans, in die tijd waren die erg populair. Ik verzamelde ze toen ook. Nu lees ik graag boeken van collega’s en vooral José Vriens en Gerda van Wageningen bewonder ik erg, vooral ook omdat ze zo veel schrijven. Het lijkt me heerlijk om altijd ideeën te hebben, en dan ook de discipline om door te schrijven.

2. Je hebt van je hobby, schrijven, je werk weten te maken. Had je anders van je andere grote hobby, paarden, je werk gemaakt?

Nee, dat denk ik toch niet. Doordat ik in Duitsland ben gaan wonen, liep alles anders dan gedacht en helaas doe ik helemaal niets meer met paarden. Het is gelukkig niet zo dat ik me verveel. Als ik er even tijd voor kan vinden, ga ik graag met vrienden geocachen en ben ik met muziek bezig.

3. Wat maakt naar jouw mening een boek tot een goed boek? Welke ingrediënten moeten erin zitten?

Het verhaal moet me natuurlijk vast blijven houden, ook al is al duidelijk dat het paar uiteindelijk bij elkaar komt. Ik moet kunnen begrijpen waarom iemand doet wat hij of zij doet (waardoor het paar niet meteen bij elkaar komt).

4. Hoe ben je tot het verhaal van ‘Buren’ gekomen? Haal je je inspiratie uit je omgeving in Duitsland, of verkrijg je die op een andere manier?

Inspiratie kan ik overal vandaan halen. Het maakt in principe niet zo veel uit in welk land dat net is. Ik denk zelfs dat het land niet zo’n hele grote rol speelt. Eerlijk gezegd kan ik me niet eens herinneren waar ik de inspiratie voor het begin van Buren vandaan haalde. Nadat ik na een jaar de beginscène weer tegen gekomen ben –ik heb een map in mijn computer, waar ieder klein ideetje wordt opgeslagen– ben ik begonnen met schrijven en ging het best snel.

5. Je woont al heel wat jaar in Duitsland. Is het niet lastig om in het Nederlands te schrijven, of verlopen je gedachten eigenlijk niet in het Duits?

Ja, ik denk wel veel in het Duits, maar het schrijven in het Nederlands lukt meestal nog wel goed. De laatste tijd heb ik alleen wel vastgesteld dat het moeilijker wordt. Zelfs al heb ik in een Nederlandse tekst nog geen Duitse woorden geschreven (behalve ‘überhaupt’, dat woord wordt in Nederland vaker gebruikt dan in het Duits) blijkt soms de zinsopbouw wat te haperen en merk ik dat ik ‘nieuwe uitdrukkingen’ niet ken. Dat vind ik heel vervelend en ik hoop altijd dat ik het nog ontdek, of dat anders de redactrice dat doet, vóórdat het boek wordt gedrukt. Ik kijk veel naar de televisiezender BVN en hoop zo tenminste nog een beetje op de hoogte te blijven van het leven in Nederland en van de taal.

6. Heb je al ideeën voor een volgend boek? En kun je daar al iets over verklappen?

Het idee voor het volgende boek staat al en ik ben er druk mee bezig. Het is weer een liefdesroman en het gaat een beetje over de plannen die je maakt wanneer je nog jong bent, en wat er van terechtkomt als het in het leven toch een beetje anders loopt, en je ineens bijna veertig bent. Toch is het volgende boek niet gebaseerd op mijn eigen leven…

Interview door Hebban

In Buren past Svenja tijdens de vakantie van haar ouders op haar ouderlijk huis op. Ze zoekt de eenzaamheid om te bedenken of ze haar relatie met haar ontrouwe vriend Frank wil voortzetten. Bij het nadenken wordt ze afgeleid door Gijs, haar vroegere buurjongen, die na het stuklopen van zijn huwelijk ook tijdelijk in het huis van zíjn ouders woont. Svenja kan zich niet herinneren hem eerder zo aantrekkelijk te hebben gevonden…

Buren is een liefdesroman; het genre dat de schrijfster zelf ook het liefst leest. Ze bewondert collega’s José Vriens en Gerda van Wageningen, vooral ook omdat ze zo veel schrijven. Van Strien zegt hierover: ‘Het lijkt me heerlijk om altijd ideeën te hebben, en dan ook de discipline om door te schrijven.’ Maar die ideeën moeten dan natuurlijk wel goed zijn. Een boek wordt volgens Bianca een goed boek als het verhaal je vast kan blijven houden, ook al is al duidelijk dat bijvoorbeeld het paar uiteindelijk bij elkaar komt. Bovendien: ‘Ik moet kunnen begrijpen waarom iemand doet wat hij of zij doet (of waarom het paar niet meteen bij elkaar komt).’

Ondanks dat ze al heel wat jaren in Duitsland woont en ze veel in het Duits denkt, lukt het schrijven in het Nederlands meestal nog goed. Maar: ‘De laatste tijd heb ik wel vastgesteld dat het moeilijker wordt. Dan blijkt de zinsopbouw wat te haperen, of ken ik nieuwe uitdrukkingen niet. Heel vervelend. Ik hoop altijd dat ik het nog ontdek, of dat anders de redactrice dat doet, vóórdat het boek wordt gedrukt. Ik kijk veel naar de televisiezender BVN en hoop zo nog een beetje op de hoogte te blijven van Nederland en het Nederlands.’

Of er al iets gezegd kan worden over een volgend boek? Jazeker. ‘Het volgende boek staat al en ik ben er druk mee bezig. Het is weer een liefdesroman en het gaat over de plannen die je maakt wanneer je nog jong bent, en wat er van terechtkomt als het in het leven toch een beetje anders loopt, en je ineens bijna veertig bent. Toch is het volgende boek niet gebaseerd op mijn eigen leven.’